ผู้มีศีลและผู้ทุศีล

ด้วยว่าผู้มีศีล  มีความสำรวม ย่อมได้มิตรมาก ส่วนผู้ทุศีล  ประพฤติแต่กรรมอันลามก ย่อมแตกจากมิตร นรชนผู้ทุศีล   ย่อมได้รับการติเตียนและความเสียชื่อเสียง ส่วนผู้มีศีล   ย่อมได้รับการสรรเสริญและชื่อเสียงทุกเมื่อ

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา  เล่ม ๒ ภาค ๓ ตอน ๓ - หน้าที่ ๔๒๕  สีลวเถรคาถา