เราจะไม่ประมาท

ผู้มีปัญญาดี เมื่อชนทั้งหลายประมาทแล้ว     ไม่ประมาท เมื่อชนทั้งหลายหลับแล้ว ตื่นอยู่ โดยมาก   ย่อมละบุคคลผู้มีปัญญาทรามไปเสีย    ดุจม้าตัวมีฝีเท้าเร็ว  ละทิ้งตัวหากำลังมิได้ไปฉะนั้น.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ ๓๕๔